بوریرام، پدیده جام باشگاه های آسیا آنقدر ناشناخته نیست که چشم بسته به مصاف آنها رفت اما انگیزه های بالای چشم بادامی های تر و فرز می تواند کار استقلال را برای راهیابی به جمع 4 تیم برتر آسیا دشوار کند. با این وجود مردان با تجربه ی قلعه نویی که اسکلت اصلی تیم ملی فوتبال را هم تشکیل می دهند آنقدر حرفه ای هستند که اسیر تیم کم نام و نشان شرقی نشوند. پسران آبی باید از قرعه ی مناسب نهایت بهره را ببرند. نه از آن جهت که حریفشان رقیبی ساده به نظر می آید بلکه به خاطر بازی در ورزشگاه بزرگ آزادی که می تواند ترس را به جان هر حریفی بیاندازد. ژنرال و شاگردانش به خوبی این نکته را می دانند که اگر خواهان صعودی کم دردسر هستند باید کار را در خانه تمام کنند، چرا که بازی در ورزشگاه کوچک تایلندی با آن شرایط جوی و شرجی کار ساده ای نیست و ممکن است بازیکنان را دچار مشکل کند. دستورالعمل بازی برابر چنین تیم هایی نیز روشن است به شرطی از غافلگیری جلوگیری شود. استقلال در آزادی نباید به حریف سرعتی خود فرصت ضد حمله بدهد. پس در صورتی که از حریف عقب نیافتاده لزومی ندارد روی دروازه آنها خیمه بزند و بخواهد با فوتبالی احساسی رویای سومین قهرمانی آسیا را به باد بدهد. در این بازی خاص آبی ها می توانند از یک هافبک تدافعی صرف به منظور جلوگیری از شکل گیری ضد حملات حریف استفاده کنند. ضمن اینکه خطاهای پشت محوطه جریمه رقیب تایلندی می تواند سرعت آنها را در نطفه خفه کند. همین یک نکته کافی است تا متوجه باشیم وظایف نفرات هجومی استقلال در فاز دفاعی چقدر با اهمیت خواهد بود. در این صورت فقط کافی است جلوی حملات کم تعداد احتمالی بوریرام ایستادگی کرد. شوت های پشت محوطه جریمه و حرکات پا به توپ درون محوطه از مهمترین تاکتیک های تیم تایلندی در دستیابی به دروازه سید مهدی رحمتی است. به همین دلیل آبی ها باید سرعت خط دفاعیشان را افزایش دهند، همان چیزی که می تواند عامل بسته نگه داشتن دروازه شان شود. در فاز هجومی و با توجه به برتری آبی ها در میانگین قدی حضور نفراتی چون قاضی، نکونام، صادقی و عمران زاده می تواند کمک بسیاری برای گلزنی باشد. با توجه به اینکه کندی حنیف می تواند این فرصت را در اختیار رقیب بگذارد. تجربه کاپیتان مجیدی و نقش او نیز در دیدار حساس چهارشنبه شب عامل تاثیرگذار دیگری است که آبی ها برای موفقیت بدان نیازمندند. یادمان نرود از آخرین بازی دو تیم در دیدارهای آسیایی چند ماهی گذشته و این ممکن است کمی جو حضور و اهمیت این رقابت ها را گرفته باشد. به خصوص که حریف استقلال به هیچ وجه مطرح و مدعی نیست و این شاید از لحاظ ذهنی بازیکنان آبی پوش را در غفلت بردی ساده فرو برد و این وظیفه نفراتی چون فرهاد، نکو و رحمتی را بیشتر خواهد کرد. بعد از رایکوف و پورحیدری، ناصرخان حجازی تنها مربی ای بود که توانست استقلال را تا فینال جام باشگاه ها برساند. حالا باید منتظر ماند و دید آیا موفق ترین مربی داخلی توان انجام این کار را دارد. و اگر او نتواند آیا می توان به فرد دیگری برای رسیدن به این مهم دل بست؟

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: